Jeno - Spotkanie w szkole

Scenariusz dla HyeBin Park... Przepraszam, że tak długo nic nie dodawałam, ale nie miałam czasu... Mam nadzieje, że przypadnie wam do gustu^^

Od miesiąca byłaś w nowej szkole, nikogo tu nie znałaś. Wszystko było dla ciebie nowe: nauczyciele, „koledzy i koleżanki”, pomieszczenia, korytarze i można byłoby tak wymieniać bez końca.
Klasa niezbyt cię polubiła zresztą ty ich też... krótko mówiąc miałaś z nimi przechlapane. W większości nie akceptowali cię przez rodzaj muzyki, której słuchasz. Jak można kogoś skreślać patrząc tylko wygląd, ubiór albo na to co lubi?? Nie rozumiałaś tego. Jedynym pozytywem było to, że twoją nauczycielką od matematyki, a przy okazji jeszcze wychowawczynią była Azjatka, a mianowicie Koreanka [nie mogłam się powstrzymać XD]. W odróżnieniu do reszty klasy polubiłaś ją od razu, była bardzo sympatyczna, ale tez wymagająca. Twoi znajomi przy niej trochę hamowali swoje rasistowskie poglądy żeby nie mieć kłopotów, ale za to słyszałaś jak szydzą z niej na przerwach. Więc tak minął miesiąc, a ty nadal siedziałaś sama i rzadko kiedy z kimś rozmawiałaś. Dzisiaj był 8 października, rano wstając myślałaś, że to będzie zwykły dzień, ale jednak taki nie był.  Pierwszą lekcją była matematyka, wszystko było normalnie przez około 5 minut. Do pomieszczenia wszedł młody Azjata [młody, że w twoim wieku], zauważyłaś, że był lekko zestresowany.

- To jest Jeno, od dzisiaj będzie się z wami uczyć, proszę przyjmijcie go dobrze – wyjaśniła nauczycielka.

Nagle klasa zaczęła wyśmiewać się i przezywać chłopaka, a on biedny nie wiedząc, co ma zrobić nadal stał na środku. Wychowawczyni próbowała ich uspokoić mówiąc, ze wpisze im uwagi i zadzwoni do ich rodziców, Lae to nic nie dawało. Nagle przez głowę przeleciała ci myśl, że i tak cię tu nie lubią, więc nie masz nic do stracenia.

- Dlaczego się z niego śmiejecie?? Bo jest nowy?? Bo jest Azjatą?? Bo wygląda trochę inaczej?? A może po prostu macie kompleksy i chcenie dowartościować się kosztem innych?? Byłoby wam miło gdyby któregoś z was tak wyśmiewali?? Wydaje mi się, że każdy zasługuje na szansę, ale wy widocznie jesteście zbyt głupi i nietolerancyjni żeby to zrozumieć... – powiedziałaś to prawie krzycząc.

Niektórzy patrzyli na ciebie z pogardą, a inni byli zdziwieni, że odważyłaś się stanąć w obronie chłopaka. Teraz w sali panowała cisza.

- Jeno usiądź gdzie chcesz i przygotuj się do lekcji – powiedziała nauczycielka zachęcająco.

Wachał się chwile, ale w końcu podszedł do twojej ławki.

- Mogę?? – zapytał wskazując na krzesło.

- Tak, jasne. Siadaj. – uśmiechnęłaś się do niego nieśmiało.

Bardzo ci się spodobał, miał czarne włosy i oczy, wydawał ci się, że jest miły.

- Dziękuje... – po tych słowach usiadł i zaczął się rozpakowywać – Mogłabyś mi pokazać gdzie teraz jesteście?? Znaczy jesteśmy...

Pokazałaś mu, na której stronie ma otworzyć podręcznik i wskazałaś zadanie, na którym ostatnio skończyliście. Resztę lekcji nie odzywaliście się do siebie, ale ty cały czas spoglądałaś na niego katem oka. Na przerwie jak zwykle siedziałaś pod ścianą i słuchałaś muzyki, nagle obok ciebie przykucnął twój nowy kolega.

-  Hej, tak w ogóle to jak masz na imie?? Chciałem jeszcze spytać czy na wszystkich lekcjach siedzisz sama...

- Jestem _____. Tak, na wszystkich – powiedziałaś wyjmując z ucha jedna słuchawkę.

- To może mógłbym usiąść z Tobą??

- Jasne, czemu nie...

- Tak przy okazji to bardzo Ci dziękuje za to, co powiedziałaś reszcie. Nie sądziłem, że ktoś w ogóle się do mnie odezwie...

- Nie ma sprawy, po prostu powiedziałam to, co mi leżało na sercu. Nie znoszę rasistów...

- Heh mimo wszystko i tak bardzo dziękuje... – szeroko się uśmiechnął. – Czego słuchasz??

- Różnych piosenek, a co??

- Nic, po prostu byłem ciekaw. Mogę posłuchać??

- Oh... Ok, tylko się nie zdziw...

Podałaś mu słuchawkę i włączyłaś piosenkę, na którą ostatnio fazowałaś, a mianowicie EXO-K  - Two Moons [nwm dlaczego to, jakoś mi się ta piosenka podoba] i obserwowałaś jego reakcje.

- Czekaj... Znam to... EXO-K tylko nie pamiętam tytułu.

- Two Moons – powiedziałaś uradowana tym, że chłopak też ich słucha, przecież to, ze jest z Azji nie znaczy, że musi ich znać.

- Włącz coś jeszcze – poprosił i zrobił słodkie oczka.

- Ok, chwila, tylko znajdę.

Teraz włączyłaś MBLAQ – It’s War [strasznie lubię ten utwór <3 ]. Na początku spojrzał na ciebie pytająco, ale widocznie po chwili sobie przypomniał.

- To jest MBLAQ – It’s War??

- Dokładnie.

- Nie wiedziałem, że ktoś tu słucha K-popu.

- Słucha to mało powiedziane... Uwielbiam K-pop i nie wyobrażam sobie życia bez niego.

Chciał coś odpowiedzieć, ale przerwał mu dzwonek. Ustawiłaś się, a po chwili przyszedł nauczyciel, teraz czas na polski. Ostrzegłaś Jeno, że temu nauczycielowi lepiej nie podpaść. Zakodował i całą lekcje nawet nie pisnął słówka. Reszta lekcji i przerw minęły ci bardzo szybko, bo w końcu miałaś towarzystwo. Pożegnałaś się z nim i poszłaś do domu. Zjadłaś obiad, odrobiłaś lekcje i tym podobne, krótko mówiąc nie robiłaś nic ciekawego. Chyba pierwszy raz nie mogłaś doczekać się pójścia do szkoły. Obudziłaś się nadzwyczaj szczęśliwa, przygotowałaś się, spakowałaś się, zjadłaś śniadanie [ja nie jadam XD] i wyszłaś z domu. Nie miałaś daleko, 15 minut i byłaś już w szkole. Poszłaś do szatni, zostawiłaś tam kurtkę, a następnie ruszyłaś w stronę sali.  Od razu zauważyłaś Jeno, który kłócił się z innym chłopakiem z twojej klasy.

- Patrzcie!! Dziewczyna Chinola idzie!!

Nagle wszyscy zaczynają się śmiać. Nie było ci nawet przykro byłaś raczej nieźle zdenerwowana.

Jeno mówił cos po cichu do tego chłopaka, ale ten go nie słuchał i dalej do ciebie krzyczał. Gdy tylko tam doszłaś, nie wytrzymałaś i musiałaś coś mu odpowiedzieć, bo byłaś raczej osobą, która nie daje się poniżać.

- Masz jakiś problem?? Czego ode mnie chcesz?? Co masz do niego?? Boli Cię to, że żadna dziewczyna z Tobą nie gada?? Masz jakieś problemy ze swoja samooceną, dlatego wyżywasz się na innych?? Teraz nawet nie stać Cię na odpowiedź, co??

Tak jak myślałaś, cisza. Kiedy oni w końcu zrozumieją, że tak się po prostu nie robi?? Ehh chyba nigdy. Dzwonek na lekcje, weszliście do klasy, a ty pomyślałaś, ze w końcu będziesz mogła porozmawiać ze swoim sąsiadem z ławki. Rozpoczęły się zajęcia.

- Hej, co tam u ciebie?? Trzymasz się jeszcze?? – zapytałaś cicho.

- Tak, wszystko ok. No prawie, ale mam nadzieje, ze sytuacja w klasie się poprawi...

- Też mam taka nadzieję...

- Mogłabyś mi dać swój numer... Tak żebym miał na wszelki wypadek.

-  No spoko, ale ty dasz mi swój...

Przytaknął, a ty zaczęłaś dyktować, gdy skończyłaś chłopak zrobił to samo. Przegadaliście całą lekcje, a na przerwie słuchaliście razem muzyki i tak cały czas. Nie tylko dzisiaj, ale codziennie. Przez 4 miesiące spotykaliście się tylko w szkole no i wysyłaliście sobie sms-y. Przez ten czas reszta uczniów już się uspokoiła i wam nie dokuczali.  Pewnego dnia chłopak zapytał czy nie poszłabyś z nim do kina. Zgodziłaś się bez zastanowienia, w czasie waszej znajomości zrozumiałaś, że jest on twoim najlepszym przyjacielem, a może chciałabyś nawet żeby był kimś więcej... Szczerze to bardziej interesował cię on niż film.

- Jak Ci się podobało?? – zapytał po wyjściu z kina.

- Tak, a tobie??

- Też. Jest już ciemno, więc odprowadzę Cie do domu, dobrze??

- Jeśli Ci się chce...

Po drodze dużo rozmawialiście i śmialiście się. Jeszcze nigdy się tak nie czułaś, w jego towarzystwie byłaś bardzo wesoła. Przez kolejny rok chodziliście razem na spacery, czasem ty przychodziłaś do niego do domu albo on do ciebie, czasem dawał ci korepetycje, gdy czegoś nie umiałaś i to chyba byłoby tyle. Teraz byłaś pewna, że czujesz do niego coś więcej niż tylko przyjaźń. Codziennie za nim tęskniłaś, ale nic mu nie powiedziałaś, bo nie chciałaś zniszczyć tej przyjaźni. Pewnego dnia spotkałaś go w parku z jakaś dziewczyną, którą obejmował ramieniem.  Zakuło cię w sercu i poczułaś, że chyba zaraz się popłaczesz. Wtedy Jeno cię zauważył, powiedział coś do dziewczyny i zaczęli iść w twoją stronę.

- Hej _____, to jest moja dziewczyna, poznajcie się.

- Cześć... Jestem ____ - wyciągnęłaś rękę do dziewczyny, ale ona nic nie odpowiedziała.

Chyba nie miała zamiaru cię poznać, zresztą ty też nie byłaś zadowolona z tego spotkania.

- Skarbie co się dzieje, dlaczego nie chcesz przywitać się z ____ ?? – zapytał czule chłopak niestety nie ciebie.

- Wydaje mi się, że ona coś do ciebie czuje... Nie chce żebyś się z nią przyjaźnił.

- Ale o co Ci chodzi?? Przecież my się tylko przyjaźnimy, to ty jesteś dla mnie najważniejsza.

 - To może ja was zostawię samych...

Po tych słowach szybko się odwróciłaś i ruszyłaś do domu. Czułaś, że zaraz się rozpłaczesz, miałaś ochotę zniknąć, czułaś jakby ktoś wyrwał ci serce i je podeptał. Gdy wróciłaś do domu, zamknęłaś się w swoim pokoju, rzuciłaś się na łóżko i zaczęłaś wylewać morze łez. Chciałaś o nim zapomnieć, chciałaś żeby zniknął, a jednocześnie nie chciałaś go stracić.  Po kilku godzinach zadzwonił telefon, nie spojrzałaś nawet kto dzwoni, szybko odebrałaś i to był błąd, ponieważ po twoim głosie było słychać, że płaczesz.

- Słucham??

- ____ co się stało?? Dlaczego płaczesz?? – po drugiej stronie odezwał usłyszałaś zatroskany głos swojego przyjaciela.

- Jeno?? Nic się nie stało... Wydaje Ci się...

- Przecież słyszę, że płaczesz...

- Co?? Ja płaczę?? No coś ty... Czemu dzwonisz??

- Chciałem przeprosić Cię za tą całą sytuację w parku... To była moja dziewczyna, ale już nią nie jest... Była zbyt zazdrosna, nie wytrzymałem tego i musiałem z nią zerwać... Moglibyśmy się spotkać??

- Spotkać?? Kiedy??

- Jak najszybciej, najlepiej nawet dzisiaj...

- Ok, o której??

- Za godzinę w tamtym parku??

- Niech będzie.

Nie chciałaś się z nim spotkać, ale nie potrafiłaś odmówić. Ogarnęłaś się wyszłaś z domu. Gdy tam doszłaś chłopak już na ciebie czekał.

- Hej...

- Od jak dawna się z Nią spotykałeś.... – nawet ciebie zaskoczyło, że powiedziałaś to na głos.

- Od miesiąca... – mówiąc to spuścił głowę.

Cisza, nie miałaś pojęcia, co powiedzieć.

- Posłuchaj wiem, że zabrzmi to głupio i banalnie, ale dopiero teraz zdałem sobie sprawę z tego, że tak naprawdę nigdy jej nie kochałem...bo ja kocham Ciebie ____.

Zatkało cię, poczułaś się jakbyś miała zaraz zemdleć... Jeszcze 2 godziny temu miałaś ochotę go zabić, a teraz.

- Dlatego chciałem zapytać czy.... czy zostałabyś moja dziewczyną?? Oczywiście w pełni zrozumiem jeśli odmówisz i nadal będziemy mogli być przyjaciółmi, jeśli będziesz chciała.

- Ty chcesz żebym została twoją dziewczyną?? Jeszcze kilka godzin temu zgodziłabym się bez wachania, ale teraz... – wyjąkałaś cicho.

- Obiecuję, że takie coś się nigdy nie powtórzy...

- Oh.... no dobrze....zgadzam się....

Chłopak bardzo się ucieszył i cię przytulił, a ty byłaś ciekawa czy nie pożałujesz tej decyzji, ale z całego serca chciałaś wierzyć, że nie.

Bardzo przepraszam też Agathe Smith, że nie ma jeszcze scenariusza z Zelo, ale zupełnie nie mam na niego pomysłu [spokojnie niedługo coś wymyślę]...